جای تعجب در آنجاست که مدعیان امامت و رهبری دینی و مذهبی مردم که نام خود را با عناوین دهن پرکنی همچون آیت الله و حجت الاسلام و مولوی و مفتی سنگین جلوه می دهند و به حساب خود سالها در حوزه ها و دانشگاه های قم و نجف و سعودی و مصر درس قرآن و اسلام می خوانند روز به روز بر مواضع خود بیشتر و بیشتر پافشاری کرده و با تاکید بیشتری دیگری را به کفر و شرک متهم می کند گویی اینها پیرو چندین خدا و چندین کتاب جداگانه اند.
و جای تعجب بیشتر آنجاست که بسیاری مردم مدعی مسلمانی با وجود اینکه این همه تفرقه و دو دستگی را می بینند باز هم بدون اعتنا به آیه ی شریفه "و اعتصمو بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا..." در خیالات خام فرقه پرستانه ی خویش گرفتار آمده و خوشحال از رستگاری و نجات خود و خوشحالتر از گمراهی و بی اجر ماندن پیروان فرق دیگر با ساده لوحی تمام به دنبال علمای تفرقه ساز مذاهب دوانند و با لجاجتی وصف ناپذیر و هزارو یک فلسفه توجیهی این کار خود را اسلام حقیقی می نامند.
پ.ن.1: خداوند حکیم برحذر می نماید که مسلمین که امت واحده ای هستند دچار تفرقه و اختلاف با یکدیگر شوند چنانچه در آیه ی زیر که البته تصویر واضحی از وضعیت امروزی امت اسلامی است توصیف بسیار زیبایی از گمراهان را ارائه می دهد:
من الَّذینَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شیعًا كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ
از کسانی که در دین خود تفرقه کردند و گروه گروه شدند و هر گروه به آنچه پیش خود دارند دلخوش شدند (روم/32)
پ.ن.2: از نظر من در تفرقه و اختلافی که امروز در بین امت اسلامی حاکم است تمام مذاهب و فرق مدعی اصالت مقصرند. چه شیعه و چه سنی و چه مذاهب مدعی دیگر و تاکید هرکدام بر اصالت و درستی خود به پشتوانه ی همان دلخوشی ذکر شده در آیات 32 سوره روم و 53 سوره مؤمنون و جز از روی راه بردن بسوی تاریکی نیست.
فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ زُبُرًا كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ - فَذَرْهُمْ فِي غَمْرَتِهِمْ حَتَّى حِينٍ...
تا دينشان را ميان خود قطعه قطعه كردند و دسته دسته شدند و هر دسته اى به آنچه نزدشان بود دلخوش كردند - پس آنها را در گمراهىیشان واگذار... (مومنون/53)
پ.ن.3: همچنان یادآوری می کنم که چنین مصیبت هایی از عوارض دردناک دوری از کلام خدا و دلخوش کردن به ادعاهای خارج از اندازه ی متولیان مذهبی مبنی بر تضمین راه سعادت و رستگاری به شرط پیروی از آنهاست بطوری که به جرأت می توان ادعا کرد که اکثر مدعیان مذهبی بودن در بین مردم اشعار و اباطیل و مزخرفات مداحان و روضه خوانان و حدیث گویان را بیش از آیات قرآن حفظ و بیش از آیات قرآن باور دارند.
پ.ن.4: همچنان یآداوری می کنم که تنها راه نجات و رستگاری و خروج از این وضعیت اسفناک امت اسلام دست کشیدن از ادعاهای بی پایه و اساس مذهبی و بازگشت به قرآن عظیم و تفکر و تعمق دقیق در کلام جاوید الهی بدون تشریح و تفسیر و تأویل های انسانی است.
منبع:
http://panjaby.blogfa.com